Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma
Beni bir sağucu mu sanırlar
Tünedikleri ömrün kâhinidir onlar
Dökerler kanatlarını rehin bir nehrin avlusuna
Gelir bana konuk olurlar
Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma
Sesini sebil etmiş çeşmeler durulanır
Güvercin uykulardan bir menekşe uyanır
Zamanın aynasında salınır salkım söğüt
Göğün kırlangıcını şu ağaç tanrı sanır
Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma
Baharı firar etmiş bahçelerin imlası dökülür
Bir serçenin düşünü hayra yorar bir bilge
Dalında yaprak çürür
Evren küçülür
Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma
Tanrının üvey çocuğu mudur onlar
Bu yüzden mi şairlere dokunurlar
Göğün yorgun yüzünde sessiz uyurlar
Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma
Hüznüme usul usul yağar kar...
Şubat 2001,
Enfield Island Village, Londra
www.bulentozcan.com
Bülent ÖzcanKayıt Tarihi : 11.10.2001 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sagolasin şair hafızamda yer ettiğin için...
göğün kırlangıcı su ağacı tanrı sanır.
ağaç kırlangıçı, kırlangıç şairi, şair nefsini tanrı sanmaya başlar.. karambolde kim vurduya gitmiştir artık tanrı..
ki zaten şiir dediğin de kelime ısrafatı değil miydi; belki de şeytan aldatmacası..
velhasıl-ı kelâm; 'hayat baştan aşağı ütopya, baştan aşağı sanrı..'
:)
daha kaç sürü kaldı çocuklar..!?
TÜM YORUMLAR (19)