İnsan: Çökmekte ağır, ağır gece,
İhtiyacım olan lâmbalar söndürdü ışıklarını…
Ne zor arkaya bakıp elveda demek…
Melek: durma şemsiye ara altına sığınacak.
İnsan: Çaresizim,hep kapılar kapandı,
Kimse yok şemsiye tutacak.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Ömür... Elbet bitecek... Kim heybesine ne doldurduysa onu alıp gidecek. İş işten geçmeden keşke herkes uyanıp, hasadını tam yapsa... Ama hepimiz aldanıp gidiyoruz dünyaya işte...Tebrikler, küçük bir piyes olmuş adetâ. Selamlarımla...Hâlenur
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta