Agit Akbaş Şiirleri - Şair Agit Akbaş

Kederin törpüsünde bileniyor ömrüm biliyorum. Zamanın tortusu altında kayboluyor. Kendimi kandırmaya nerden başlasam başlayayım,pencereyi aralayıp yaramdan bakıyorum sokağa...
Yaramdan bakıyorum okul vakti küçücük bedeninde birikmiş yorgunluğuyla eve dönen çocuklara.

Parmaklarımın değdiği her yerden, boşluğa, basamak inmek gibi bir alışkanlığıyla ayağımın düşüyorum. Yüreğim dahil bütün uzuvlarımın bir eylemsizlik isteği düğümleniyor boğazlarında. Sonra bir koşmak oluyorum. Ayaklarımın önümden geçiş sahnesini izliyorken,varıyorum odaya!. Ayağının basmış olması muhtemel her yeri tahminlerde buluyorum. Öpmüş olmasam bile içime çekmişim,işte o kadar çocukluğum tutuyor...

Karanlık maviden bazen daha güzel oluyor...