Ağıt Şiiri - İbrahim Balcı

İnce gövdesi ve yere yakın sağrısıyla
Sünen ovada, incelirken akıp giden
Simsiyah yelesiyle bir Arap atının
Gözeneklerinden taşan terdir sırtında

Yitirilmiş yabanıl otlakların özlemiyle
Kalkıp da verimsiz Güneydoğu yaylalarından
Çukurova’nın el konmuş topraklarında dönen, dolanan
Son kalmış Ceren’in hüznü, bakışlarında

Alıcı kuşun pençeleri arasında yitip giden
Besili palazın attığı son çığlıkla
Göğe dikip bakışlarını, görmeyen göremeyen
Anaç ördeğin umursamazlığı, doğasında

Yok olan buzulların ardından baka kalıp
Kalın, kat kat yağlı derisiyle derdest olan
Ayak uyduramayan değişen çağa, mevsimlere
Son kalmış mamutun haykırdığı yerdeyim

O mavi ovada yerleşen guguk kuşudur
Katleden mirasçıları sahip çıkan yuvaya
Sözdür kişi aynası, aynada dev anası
Sunakta bekleyen kim, kupa kimin elinde