Ağıt Şiiri - Abbas Tezcan

AĞIT (Dedemin evlatlarına ağıdı)

Ay alım alımda ah kanlı zalım
Yamandır hallarım söylemez dilim
Evinin önünden giderse salım
Örtüver cemberini salın üstüne.

Hepimizde yeğin ata binelim
Hepimizde bir sofraya sunalım
Belgrat'ta da mehmedimi bulalım
Belgrat Dağlarını bekle tosunum.

Sürünün önünde giden öveçler
Çıkma kız dışarı yakar güneşler
Yıldan yıla da meyva veren ağaçlar
Gün vurmuş yaprağın kuruyup gider.

Akşam olduda yine bastı karalar
Ciğerimde de göz göz oldu yaralar
Misafir almaz mı kahpe kumalar
Kumalar yaylası bizim elimiz.

Hepimizde karalıyız göklüyüz
Hepimizde bir atanın oğluyuz
Hak Muhammet dini buna bağlıyız
Hak Muhammet dini haktır sevdiğim.

Sabahınan kalktım sefer diledim
Yollara çıkmayınca da yoldaş bulunmaz
Evladı gardeşten ileri tutman
Evlat belden iner gardaş bulunmaz.

Gurbet eldir de koçyiğidin vatani
Aramazlar da gurbet elde yiteni
Terkedip silasini koyup gidenin
Gündüzü agittir gecesi figan

Sabahinan da kalktim silam görünmez
Dost acısı ciğerimden silinmez
Yollar iradi da ya dosta varılmaz
Hayal oldu da daği taşi silanın