Ağıt Şiiri - Ersen Alper

Hiçbir şeyden çekmemişti
Nasırdan çektiği kadar
Çünkü eve ekmek ve tuz götürmeyi
Böyle havalarda unutmuştu
Geceleri denizi dikerken fazla dalga geçince
Rakı şişesinde balık olmuştu
Hava bedava su bedavaydı ama
O, kelle fiyatına hürriyeti aldı
Belki de bu yüzden Mualla'yı sandala attı
Gözleri kapalı İstanbul'u dinlerken
Gözyaşlarını mısralara sığdırdı
Bir yer vardı, biliyordu; anlatamıyordu
Bu yüzden rakı içip efkarlanırdı
Onun kadınları aynada başka, yatakta başka güzeldi
Güzel işçi kadınları dolaşıyorsa etrafta
Bilin ki vakit piyasa vaktiydi
Sen kadınlar için melektirler yazarsın yazsan yazsan
Halbuki onun kadınları insandı insan, insan, insan...
Mesele falan değildi öyle to be or not to be
Büyümüştü, işsiz kalmıştı, aç kalmıştı
Girmişti içimize, içimiz olmuştu
Şarkı söylerken hep bir ağızdan gaz maskeleri
Dadanır Galata'ya onlarla şarkı söylerdi
Çünkü şarkı söylemeyi çok sevdi
Hayatta yalnızca kurbağadan korktu
Hiç evlenmedi
Evkaf'taki memuriyetinden istifa ettikten sonra
Bir gün
Gökyüzünü boyamaya gitti
Yolda
Yirmi sekiz kuruşunu
Bir çukura düşürdü
Garipti
Tarifsiz kederler içindeydi
Veli'nin oğluydu
Orhan Veli'ydi

Kağıda dökülse şiir olacak bir mürekkebin izniyle...