Çocuk gülümseyerek helvanı yiyordu.
Keşke ben de anlamasaydım ölümü ve ayrılığı;
Ve böylesine yanmayı.
Biz iki fakir,
Yan yana iki zengin arkadaştık.
Yüreğimiz mutluluk akıtırdı gözlerimizden.
Artık evinin çatısı yok.
Bedenin üşütüyor bedenimi.
Kırmızı bir ağıt bıraktın göğsüme giderken.
Sönmezmiş kırmızı gözyaşları.
Kayıt Tarihi : 31.3.2018 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!