Yorgun bir emekçiyim
İstanbulu ben inşa ettim
Ben büyüttüm gecekonduları
Plazaları ben diktim
Şimdi nefes alamıyorum
Gökyüzünü arıyorum
Elimden bir şey gelmez
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
'Ah İstanbul ! 'dedim şiiri okuyunca...Kulağımda Edip şarkısı , (Vedat TÜRKALİ dizeleri...)
Aklıma düştü ipek böceğinin kozası ,*Yaptım kendimi hapsettim* diyen dizede..
Düşündüm ben de neler yaptığımızı...Her gün şehrin bir parçası mazi olurken...Ve ;
Şimdi nefes alamıyorum
Gökyüzünü arıyorum________________
Hele son dizesi...Artık çocuklar hiç bir yerde güven içinde değil...Varsaysak parkları sokakları, parklar, sokaklar çocuksuz...Çocuklar parksız bahçesiz...
Keşke şairin dediği gibi oturup bu suç hepimizin diyebilsek...Kimimiz ses çıkarmadığı ,kimimiz görmezden geldiği için , kimimiz maddi çıkarlar için derken;Velhasıl masum değiliz hiçbirimiz...
Oysa , lafta deriz ki ;
'Biz bu dünyayı atalarımızdan miras değil torunlarımızdan ödünç aldık '
Söz bu uçar da gider...
Kaleminize , emeğinize sağlık. Yol açıklığı diliyorum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta