Yorgun bir emekçiyim
İstanbulu ben inşa ettim
Ben büyüttüm gecekonduları
Plazaları ben diktim
Şimdi nefes alamıyorum
Gökyüzünü arıyorum
Elimden bir şey gelmez
Koca şehirde bir yetim
Açtım,açıktaydım
Yapmasaydım beş parasız
Açlıktan ölecektim
Yaptım kendimi hapsettim
Ben kestim çınarları
Köprüleri ben yaptım
Benim eserim asfalt karası
Bu şehir beni teslim aldı
Oysa,ilk ayak bastığımda
Aklımda ki tek şey
Karanlığına isyandı
Bu nasıl cansız
Nasıl vicdansız bir şehir
Parklarında,sokaklarında
Hiç mi çocuk yaşamadı
26 nisan 2017
Gülali Ölmez
Kayıt Tarihi : 28.4.2017 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aklıma düştü ipek böceğinin kozası ,*Yaptım kendimi hapsettim* diyen dizede..
Düşündüm ben de neler yaptığımızı...Her gün şehrin bir parçası mazi olurken...Ve ;
Şimdi nefes alamıyorum
Gökyüzünü arıyorum________________
Hele son dizesi...Artık çocuklar hiç bir yerde güven içinde değil...Varsaysak parkları sokakları, parklar, sokaklar çocuksuz...Çocuklar parksız bahçesiz...
Keşke şairin dediği gibi oturup bu suç hepimizin diyebilsek...Kimimiz ses çıkarmadığı ,kimimiz görmezden geldiği için , kimimiz maddi çıkarlar için derken;Velhasıl masum değiliz hiçbirimiz...
Oysa , lafta deriz ki ;
'Biz bu dünyayı atalarımızdan miras değil torunlarımızdan ödünç aldık '
Söz bu uçar da gider...
Kaleminize , emeğinize sağlık. Yol açıklığı diliyorum.
TÜM YORUMLAR (1)