Ağıt Şiiri - Bilgin Çabuk

Ben dağları hep başı dik sanırdım,
Bağım olsa,kışları yok sanırdım.
Yangınlara atsalardı böyle yanardım,
Beni de yanında götür ey anam,
Sönsün bu yangınım,kurbanın olam.

Madem ki eriştin vuslat çağına,
Beni de yatırsınlar senin sağına,
Henüz batmamışken hasret yağına,
Beni de yanında götür ey anam.
Dinsin bu yangınım,kurbanın olam.

Kalbime saplanmış bir paslı çivi,
Çekip çıkarmaya gücüm yok gibi,
Bütün hayatımın delindi dibi,
Beni de yanında götür ey anam,
Bitsin bu yangınım,kurbanın olam.

Matemin çekilmez,ecelden ağır,
Korların içinde kaldı bak bağır,
Ne önümden git,ne sonra çağır,
Beni de yanında götür ey anam.
Yetsin bu yangınım,kurbanın olam.