Bir orman düşünürdüm saçlarını koklarken.
Bir ses bırakırdım bulman için kulağının dibine
uyanırken daldığım düşlerden.
"Beni ışık olan bir yere götürün! " diye
fısıldayan bir ses
zeytinliklerin içinden.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta