Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hatice hanim,siirinizi okuduktan sonra bende olusan kanaat,son zamanlarda yurdumuzda yasadigimiz,son derece üzücü olaylar,cogumuzda oldugu gibi sizinde yüreginizde derin yaralar acmis ve hüznünüzü siirinize yansitmissiniz.Tabiki o kadar acinin icinde sarkilarin yeri olmaz,dediginiz gibi cenaze evinde agitlar yükselir.Temennimiz biran önce sevginin,barisin oldugu aydinlik günlere biran önce cikariz.Basarilarinizin devamini dilerim.Saygilar.
İlk kez karşılaştım. Şairenin şiirlerinin çoğunu okudum. Yeni ekledikleri de eskileri de hep hüznü çağırıyor. Başlangıcı sevgili, aşk (her aşk olabilir) ile başlıyor, peşine sosyal mesajı yapıştırıyor. Elbette insan bir sosyal çevrede yaşıyor, oradan etkilenecektir. Lakin güzel, hüzünlü bir aşk acısı gibi duyguyla başlayıp, peşine sosyal içerik katınca bir ikilem oluşturuyor. Sosyal içerikli şiirleri ayrı, aşk vb. şiirleri ayrı ayrı işlese (kendi tercihi) belkide daha faklı daha da konu bütünlüğü olan şiirleri olmuş olacağı kanaatindeyim. Şairin işine karışmak haddimiz değil, ancak şiirlerini okurken insanın içi tek tip şiir okumak istiyor. Aşk sa aşk, vatan sa vatan, sosyal içerik ise o yolda.. İnşallah gücendirmemişizdir. Bizden tebrik ve bol ilham dileğiyle, selamlar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta