yerin derinliğinde
bir pusu
bir patlama duyuldu
yüzlerce insan
umut madeninde kayboldu
alevlerden ve külden
toz duman yağdı
eskimiş oldu
üstü başı insanın
güzel gözleri vardı
gözlerini açamadı madenci
kalbi durdu
kaç can vardı
can evinden vuruldu
konuşamaz oldu
umut dolu dilleri
çabası ekmek derdi
çocuklarının geleceği
kaç baba madendeydi
evine dönemedi
siyah madenin öfkesi
dinmek bilmedi
yangınlar tutuşturuyor
ölüm ve ağıt
çığlık ve cinnet karanlığı
yerin altı
yerin üstü
dayanılmaz bir acı
Manisa/soma maden ocağı …
Mustafa kaya
14.05.2010/beylerbeyi
Kayıt Tarihi : 14.5.2014 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!