Ağıt Şiiri - Ahmet Komşul

Önce bir ağıt duyulur
Sonra bir tufan kopar yüreğimin derinliklerinde
Bir kıyımdır kıyamın kıyısında
Gülün dokunduğu ipeğimsi bakışında
Hüzündür hüzne gebe yıllarımın seremonisinde
Dağılan saçlarımın
Paramparça duygularımın taneleri dokunduğu anılar
Ya gözlerimde yıllanmış aynalar, ya da
Yıllara yenik düşmüş yüzümdeki sayfalar.
Sonra bir matemdir gecenin kucağında
Sessizliğidir düğümlenen boğazımda
Karanlık sözlerin
Karanlık dünyamın karanlığa terkedilmiş sevdasında
Söyle hangi iklime sığdıracaksın bunca hasreti
Aylara mı yoksa günlere mi saydıracaksın
Gönlümde kopan sevgiyi
Yoksa bir köşeye terkedilmiş vicdana
Vicdansız insana
Hatırı sayılır bir çiçeğin
Hatırasında leylanın karanlık yüzüne.