Ağıt Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Şimdi yanında olmalıydım,
Tam karşımda oturmalıydın.
Bakmalıydım gözlerinin derinliklerine
Bakıp kaybolmalıydım dehlizlerinde.
Yudum yudum içmeliydim seni,
Sonra sızıp kalmalıydım göğsünde.

Yanında olmalıydım şimdi,
Saçlarınla dövmeliydin bu garip köleni.
Gün üstümüzde aydınlanmalı
Güneş yine gözlerinde doğmalıydı.
Dağıtırdın üstümdeki bu kara bulutları,
Gül kokusu sarardı bu nikotin akşamları.

Şimdi olmalıydım yanında,
Özgürlüğe açılan pencerem olurdun.
Uçsuz bucaksız ovalara dönerdi,
Bilmem kaç milyon karelik hücrem.
Sığmazdım kabıma taşardım,
Vallahi deliye dönerdim sevincimden.

Şimdi yanında olmalıydım,
Ne vaat ettiler sana orada?
Beni böyle zamansız bıraktın.
O daracık yere neleri sığdırdılar?
Aklını nelerle doldurup gözünü neyle boyadılar?
Beni biranda terk edip gitmen için neyle kandırdılar?

Şimdi yanında olmalıydım,
Yeminin vardı beni kimselere bırakmayacaktın.
Demek beni bir beyaz sütun iki satır yazıyla,
Bir başıma çaresiz koyacak kadar yalancıydın.
Sığamadım mı yanına yük mü olurdum sırtına?
Giderken o meçhule neden beni de almadın yanına?

Şimdi olmalıydım yanında,
Gözlerin yeterdi bana orda kalırdım.
Tutunurdum saçlarına düşmezdim,
Hor görülmezdim böyle ezilmezdim.
Cehennemse bende seninle yanardım,
Cennetse her şeyi seninle tadardım.

Olmalıydım şimdi yanında,
Böyle kaybolmazdım kendi sokaklarımda.
Ne gelebiliyorum yanına,
Ne gidebiliyorum senden uzağa.
Divane oldum dönüp duruyorum mezarında,
Allah aşkına ya beni al yanına yada kalk otur karşımda.
Takatim bitti kalmadı dayanacak gücüm yokluğuna.