Adil Daplan anısına...
Gülüşlerim kadehime yansıdığında gördüm kendimi.
Çıldıran kalabalığın sardığı yoksul bir sofrada,
Duydum yalnızlığımı, dokundum ruhumun iliğine.
Hesapsız ve amaçsız kör umutlara takılmış
Küçük istavrit gibiyim şimdi.
Bana dokunan eller bir namlu ucu,
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Devamını Oku
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta