Adil Daplan anısına...
Gülüşlerim kadehime yansıdığında gördüm kendimi.
Çıldıran kalabalığın sardığı yoksul bir sofrada,
Duydum yalnızlığımı, dokundum ruhumun iliğine.
Hesapsız ve amaçsız kör umutlara takılmış
Küçük istavrit gibiyim şimdi.
Bana dokunan eller bir namlu ucu,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta