Ağıt Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Çapsız sevinçler güncesinden dökülür
Sıfırı tüketmiş umudun son nefesi

Sırtının kamburunda kendinden ağır gelir
Yarısını, toprağı gömmüş keder silsilesi

Kimliksiz bekleyişin en son durağı
Yıkılmış hayallerin neminde
Boşta kalmış tırnağı kendini kesen elleri
Ellerin elinde
Yenilmiş benliği
Ezen o dağdan gururun gölgesinde

Dağlarım kartalı kanadı kırık
Mecal yok zerre enginlere ümit seferisine
Serçe göğsünde şifa emmekte

Sormayın!
Masum günahlar sarmalı çözülmez
Kapısı ardında saklı gizemi
Bilinse de elden bir şey gelmez
Deli dumrul eşi, yüreğine eş sancılar dinmez

Oy! Oy!
Kara kapkara hatıratım
Refakatinde galle kuyusu yalnızlığım
İpek mendilde yazılı adın
Ödenir kefareti
Sıratı geçer gibi
Sırtımdan vurdu insanlığım