Ağıt - 2 Şiiri - Tunahan Ermihan

Güzde kalmış gül misali dökülüyor hatıralarımız sevdiğim farkında mısın?
Ben ellerimi uzattıkça mesafelere yeniliyor sevda görmüyor musun?
Ardından ağlasam diyorum saatlerce canım yanıyor anlamıyor musun?
Sen gitmeyi seçerken kal diye yalvarıyorum duymuyor musun?

Böyle başladı ayrılığımız seninle,
Ben kal dedim sen gidiyorum dedin
Ben gidiyorum dedim sen kal dedin
Ama sonuçta ne kal demeler
Ne git demeler yaradı aşkımıza
Koptuk
Bir ip misali inceldik ve koptuk seninle bebeğim
Sen bir yana savrulmaya başladın ben bir yana…
Ama biliyor musun
Ne sen yükselebileceksin bensiz nede ben sensiz
Artık bir düşüştür bundan sonrası
Geride bırakılmış tüm zirvelerden aşağı doğru
Hızlı ama hissettirmeyen bir düşüş
Dibi bulmadan ellerimi tutmanı isterdim tekrar
Dipte ölüm varsa bile ellerini tutarak ölmek için