Ağıt Şiiri - Mehmed Sarı

Sen orada ağladın “niçin ağlıyorum” diye diye
Ben burada boşluğu sığdıramayarak yüreğime!

Ağladık aynı acıyı
aynı yaş yürüdü yanaklarımıza
sen acını aslan sütüne döktün
ben şerbet ettim gözyaşımı
ışık geçirmeyen karanlıklara...

Yalnızlıklar boşluğunda
damla damla eridi yüreğim,
Gözlerinin kıvılcımları bile yoktu ortalıkta sevgilim
Beyaz ekrana düşmüş karmakarışık duygularla
çözümsüzlüğü kılavuz eylemişliğin
çalkantılı düşlerinden başka...

Acı, hasret, hüzün ve öfke
hep sürüklemiştir insan yüreğini çıkmaz sokaklara!

Ben acılarla seviştim ömrüm boyunca
acılara alıştım materyalist bir derviş gibi
acılarla yattım kapkara yalnızlıkların koynunda
ve acılarla uyandım tedirginliğine gelecek günlerin,
Acılar eşim oldu
Yoldaşım, kardeşim oldu
kanata kanata içirdi ağusunu özlemlerin...

Öfke hiç bir gün bile
giremedi benim tüfeğimin hedef alanına,
Hiç gözükmedi sevda denizimin ufuklarında
ve ben öfkelenmeyi
halkıma zulmeden kanlı bir devlet gibi
asla yaklaştırmadım dostluk dünyamın etrafına...

Sen orada ağladın
kararsızlığında boşlukta kalmış bir yaşamın,
Ben burada ağladım
kahredici acılarıyla sevgiliye kavuşamamanın!

26/5/2013