Ağıt... Şiiri - Nehir Caglar

''Güngören faciasında kaybettiğimiz şehitlerimizin ve yaralı olarak kurtulan ama sağlığını ve çeşitli uzuvlarını kaybeden insanlarımızın anısına.Şehitlerimize, Tanrı'dan rahmet ve ailelerine başsağlığı ve sabırlar diliyorum''

Sokaklarda yükselen çığlıklar,
Kalbi dağlayan feryatlar,
Delirmişcesine koşan ve kaçışan,
Çaresiz insanlar vardı.
Bütün gece susmayan siren sesleri,
Ağlayan insanlar vardı.
Sokaklarda kan vardı.
Sokaklarda acı,çok fazla acı vardı.
Sokaklarda panik ve çaresizlik vardı.
Sokaklarda ölüm vardı.
Herşey bittiğinde ise; matem vardı.
Her yer siyaha boyanmıştı.
Sabahın ilk saatlerinde koyu karanlık,
Siyaha boyanmış bir ölüm sessizliği vardı.
Kimse konuşmuyor,
Konuşsa da sesi çıkmıyor,
Tüm yüzler ağlıyordu.
Yüzler siyaha boyanmıştı.
Gökyüzü bile ağlıyordu sanki
Sokakların üzerinde gri bulutlar vardı.
İnsanların kalplerinde derin,
Siyaha boyanmış bir acı vardı.
Kanlı gözyaşı denir ya,
İşte o gözyaşları
İnsanların kalplerinden süzülüp
Gözlerinden akıyordu.
Herkesin kalbinde,
O sağır eden,
Ruhu parçalara ayıran,
Siyaha boyanmış bir ağıt vardı.
Sokaklarda acı vardı.
Sokaklarda kanlı gözyaşları vardı.
Arnavut kaldırımları kanlı gözyaşları döküyordu.
Sokaklarda koyu karanlık,
Siyaha boyanmış bir ağıt vardı.
Siyaha boyanmış gözler,
Acıyla parlayan hüzünlü yüzler vardı.
Düşündüm...
Ben de pekala orada olabilirdim,
Ben de bugün bir uzvumu kaybetmiş olabilirdim,
Bu o kadar kolaydı ki..
Hayatın pamuk ipliğine bağlı olduğunu,
Keşke bu şekilde bir kez daha anlamış olmasaydım.
Ve o insanlar için sadece
Dua etmekten başka
Hiçbir şey yapamayacak olmam,
Onların acılarını en derinden ve en gerçekçi şekilde
Hissediyor olmam,
Dün konuştuğum birinin
Bugün kötü haberlerini almam,
Hıçkırıklarla sarsılan vücumun
Hala sapasağlam olduğunu
Ama bir gün önce o insanların da
Şimdi benim sahip olduğum vücuda
Hala sahip olduklarını
Ve bugün hayatlarının tamamen değiştiğini bilmem,
Beni kahrediyor...
Sokaklarda önce gülen sonra ağlayan,
Önce yaşayan ve sonra ölen,
Önce sağlıklı olan ve sonra bunu kaybeden,
İnsanlar vardı...
Sokaklarda tek derdi oyun olan,
Neşeli ve masum melekler vardı..
Sokaklarda önce mutluluk sonra acı vardı.
Sokaklarda önce kahkaha sonra gözyaşı vardı.
Sokaklarda gökyüzüne sesleri ulaşan,
Koyu karanlık,
Siyaha boyanmış,
En acılı,
En bağrı yanık,
Ve kalbi en sağır edici,
Bir ağıt vardı...