Ağıt Şiiri - Serhat Can

Yaşlı köy çığlık gibi, salâ ile uyandı,
Hepimizin serapa, gönül sarayı yandı.
Kara bir gün, mateme büründü KOZAN’ımız,
Feryat, figan ediyor, kızımız, kızanımız.
Bir erini kaybetti, Kabasakal köyünden,
Aslı nesli tertemiz, arı Yörük soyundan.
Herkes severdi onu, köylünün baş tacıydı,
Başı dertliler için bir gönül ilacıydı.
Kuşlar, çocuklar suskun; neye baksam, gam, keder,
Ağlamayın anneler, demek ki buymuş kader.
Hakiki milliyetçi, bak işte yiğitlerle
Davasının adamı, geziyor şehitlerle.
O şehadetle öldü, sevinin bu bitişe,
Ağlamayın anneler, şu cennete gidişe.
Onun beklediği mi, bir fatiha Kozan’dan,
Ruhuna bir yasin de bu ağıtı yazandan.

Nur olsun üstte tavan, nur olsun altta zemin,
Kabirde nur isteriz, nur ya Rabbe’l-âlemin!

18 Nisan 2003
Postkabasakal