Ağıt Şiiri - Mustafa Cihan

benim için de ağıt yakın analar
şu ölü ne ki?

dağda bir gül koklanmadan kuruyor
bir toprak hiç ekilmemiş duruyor
yine de yaşıyor insanlar
kentler, kasabalar, köyler
bir çocuğu oyuna hiç almamış
bakışları arasında koşuşturuyor

benim için de ağıt yakın analar
tüm renkleri sevdim elbet
kırmızıyı, beyazı, sarıyı, hatta siyahı
herkese yakışanını gördüm de
renklerin
bir bana yakıştırılanı olmadı
hiçbir resim kağıdında
bir noktacık da olsa yer açmadılar bana

benim için de ağıt yakın analar
bir ömür sevmeyi öğrendim
kavganın ortasında
birinin düşen gözlüğüne eğildim
bir resimde mutluluğu görmeyi öğrendim
kuştan daha çok sevdim kanat çırpmayı
mutlu olan birilerini gördüm
yakınmadım payıma düşen mutsuzluktan
yenilenin yanındaydım
yenilgiyi de mutlu kılmak için

'Gül! ' dedi bana Tanrı
çünkü gülenin
ölümün elinden kurtaracakları vardır.

Benim için de ağıtlar yakın analar
sonu gelmedi herşeyin
şu ölü ne ki?