Ağırsın- Zorsun Şiiri - İbrahim Yay

Bir kıtanın bir kıyısındayım, diğer kıtanın kıyısına bakıyorum; Gecede titrek ışıklarlarla kapalı yüzeyine.

Hemen yukarıda, ufkunun üstünde sönük yıldızları arıyorum; Yetişemiyorum uzaklığındaki güzelliğine.

Ben ki seni seçiyorum, belki güzel geleceğimi kuruyorum; Anlatırken sevgimi döküyorum heceye.

Manzaralardan birisisin baktığım, sen yoksan kusurlu kalıyorum; Görebildiklerimle kazırken seni zihnime.

Ağırsın, zorsun betimlemeye çalışırken niteliklerini yetişemiyorum; Yeni bir yetenek lazım öğreteceklerine.

Yarasın, 'çor'sun, katlandıkça zevk aldığım kadar yaşıyorum; Hazzını bile alıyorum içimde en kötüsünde.

Kalesin, 'sur'sun aşmaya yeltenemeyeceğim kadar korkutuyorsun; Gelip de bana açıyorsun kapılarını yine.

Kısraksın, 'kıstas'sın, dizginsiz ve ölçülü yaptırımına sığınıyorum; Çabamı görüp, sevgimi sahiplendiğinde.