Ağırlama Şiiri - Levent Deniz

Gülmesine bakma yüzümün
Derken andığım sensin
Okyanusların dibinde
Basınçtan yaşayamayacağım bir yersin

Görmezden gelmedim de
Seni geriye bıraktım
Arta kalırsın sandım
İşte sen böyle tükendin

Yalnızım dedim acıdan
Yok saydım sanma
Gözü dışarda nefsimin
İçeri açan çiçeğiyim

Haykıran tonunda sesimin
Ne kadar sessizleşti virdin
Nimetlerinle birlikte
Eksildi şükrüm benim

Verip durduğun
Durmadan verdiğin için
Boğulma nedenim değil
Görmeyen yerim benim

Aşktan düşmüş
Kire pasa boyanmışım
Oysa göbek duvarının ardında ben
Ne kadar da aydınmışım

Yüreğinin alçacığında
Hain planlar
Kıbleyle aranda dahi
Binlerce şeytan var

Taşına mezarının
Dilinden dörtlükler
Yaşarken okumaz
Okurken yaşamazsın
Kıyamet kadar keder
Artık geniş vakitleri ömrün ne yapsın
Yum gözünü
Ve seyret şeritlerini filminin
Belki
Ancak
Sadece
Bu şekilde ölüme uyanacaksın
Ölümüne uyandırılacaksın