Kimi insanın gözlerinden akar acısı, kimi bağıra bağıra diline döker, kimi de kendi içinde yaşar sessiz sedasız hissettirmeden sadece kalemine vurur bütün acısıyla yaşamı ve o kadar bütün olur o kadar alışırsın ki sadece sırtındaki heybende taşırsın kimseye göstermeden herkes anladığını sanır ama aslında kimsenin anlamadığını bir sen bilirsin... Herkesin canı kendine benim canım da bana ağırdır işte
~oya erzurumlu~
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta