Bu gün televizyonda
Eti budu yerinde, yalın ayak bir kadın
Bütün hatlarını meydana çıkaran
Parlak simli bir kıyafetle
Ağır zeybek oynuyordu...
Erkekler üstsüz, göbeğinde, kulağında küpe
Altlarında kara don, potur,çizme yerine
Altın renkli ince bir tayt, yalın ayak,
Sanki köçek.
Terk edince erkeler ağır zeybeği
Meydan boş kalmış,
Haydi... kadınlar meydana!
Efem!
Kemiklerini sızlattık; sürdüremedik şanını
Erkekler merak salınca oryantale
Sıyırdılar ellerinden hamuru
Bir tek Ağır Zeybek kalmıştı oynamadıkları!
Şimdi onu da sahiplendi kadınlar
Meydana çıkınca efeler,
Kabarırdı göğüsler
Kahramanlık duyguları kaplardı benlikleri
Ağırlığı da kalmadı zeybeğin, kadınlarla
Ortalığı kaplamışken şehvet kokuları!
Şimdi nasıl yaşayabileceğiz bu duyguları
Kime, ne yüzle sitem etmeli şimdi
Erkeklerimiz yüz çevirince zeybeğe
Tebrikler... yürekli, bilekleri kuvvetli
Erkek kadınlarmış valla, sahip çıktılar
Erkek oyunu bildiğim zeybeğe
Kayıt Tarihi : 5.2.2006 00:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Şiirinin sonunda onları kutlaman da sana yakışmış sevgili Metin.
TÜM YORUMLAR (8)