Ağır Yenilgiler Şiiri - Cihan Taş

Hiçbir yük senin kadar ağır değildi.
Ve hiçbir durak, benim kadar kimsesiz…
Doludizgin koşarken vadinde kısraklar,
Ben ağır yenilgiler içindeyim.

Beyrut ta ağlayan çocukların gözyaşlarıyım.
Felluce de her enkazın altında kalan benim.
Ağlayan her ananın çığlığı,
Saklanan her yaranın kabuğuyum ben.

Sıtma, kuduz, veba…
Çocuklar hala ölüyorsa,
Ve umursamazlardaysa bir dünya,
Ben ağır yenilgiler içindeyim.

Bir filiz ekerim topraklarına,
Ve sonra adına barış derim, umut derim, aşk derim.
Dağılır kara bulutlar, dağılır kederim.
Yırtarak karanlığı güneş, doğar Nemrut'tan.

Bir bayram günü olur ülkemde,
Sundurmalarda bağrışan çocuklar gibi,
Şenlenir, şanlanır, şahlanır sevdalar.
Apansız, yasaksız ve korkusuz…

Ay düşer sularıma,
Bir kuğu iner yudumlar,
Bir ceylan ürkek bakışlarla süzer beni.
Öylece kalırım,
Kımıldayamam, ürkütemem…

Ve sonra bir deprem vurur yüreğimi.
Bütün renkler birbirlerine karışır.
Bir perde iner,
Ve bu,
Son sarsıntısı olur yüreğimin…

25.11.2011
22.15