Başı dönüyor gecenin, zaman daralıyor
Koyu lacivert yalnızlığında bir odanın
Gece ağır yaralıydı.
Git gide morarıyordu yaralar
Yol kangrene çıkıyordu
Ayak seslerini dinliyordu gece
Beklediği bir kurtarıcı…
Ölüm etrafında dolanıyordu
Yaralarından akan kan kokuları
Gecenin ölüm raporu
Kanat çırpıyordu bulut
Kan emicilere inat
Korkuyu kusarken kaldırımlara gece
Uzaklardan gelen dedikoducu / rüzgar
Gecenin kasırgalı öyküsünü anlatıyordu
Ayak seslerini duyuyor
Gece kurtarıcısı sanıyor
Göremiyor ayak izlerini düşmanının
O, bir ölüm meleği / Azrail
Çelik bir zırh gibi kalın / karanlık
Sinsi bir şırıngadan ağu akıyor damarlarına
Kovandaki arı dışkısı / panzehir
Kangrene açılan yaralara bire bir
Gece bunu bilmiyor…
Koyu lacivert yalnızlığına arılar misafir
Dinmez ER / Çeşme / 2011. 05. 14 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 14.5.2011 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir imgeleme daha... Mabtık ararsan en geçerlisinden mantık, yaklaşım isterden insan usuna ters gelecek bir düşünce yok... Geceler değil mi, bütün dertleri azdıran... Geceler değil mi yalnızlıkla koyun koyuna insanlara pusu kuran? Geceler değil mi, sancıların en dayanılmaz azgın saatleri... Kutlamak gerekiyor, geceleri yalnızlığın çilesiyle birleştiren dizeleri.. Şairi İçtenlikle kutluyorum. Güzel Türkçesini kutluyorum, akıcı şiirini kutluyorum ve diyorum ki, şiir yazmak için konu bulmayanlara bu bir örnek olsun!.. Tam puan + Ant.. sevgiler... Başarılar.
TÜM YORUMLAR (10)