Ağır Yaralı Bir Serüvenci İçin Hayal Ara ...

umutsuz bir vaka gibi durdum sedyede
gözümün önünden geçmedi hayatıma dair tek kare.
'hayatım' dememi bekliyordu sevgilim ona
ve ben anlatamadım hayatımın girdaplarını...
o ise alıngan bir rüzgar gibi kapımdaydı her seferinde.

sevgilim, ben yelkenlisini fırtınaya kaptırmış
hayallerini bir limana sığınmak uğruna satmış bir serüvenciyim.
aşka dair anlatacağım ne varsa, yabancıdır sözlüklerine.
aşkı başka dillerde anlatışım, yalancılığı değildir kalbimin.
dedim ya, ben hayallerini bir liman uğruna satmışım.

umutsuz bir vaka gibi durdum sedyede,
doktorlar bilmiyorlardı hayalsiz kaldığımı.
oysa tüm radyolarda bir ünite hayal arandığı anons edilmeliydi
yelkenlisiyle fırtınaya kapılmış bir serüvenci için.
doktor, Madagaskara gitmeliyim şimdi, bırak beni.

limana sığındıktan çok sonra anlamıştım
aşk bir serüven olmalıdır, uğrunda fırtınalara göğüs gerdiğin.
ve aşkın dili serüvenin dilidir ben gibi sedyedekiler için.
özgür ama tehlikeli, sadık ve bir rüzgar gibi denize bağlı.
ve sevgilim, hiçbir liman şikayetçi değil yaralı serüvencisinden.

umutsuz bir vaka gibi durdum sedyede
kirpiklerimin karasından süzülen bir inci tanesi,
dedi, serüven ne limandır ne de fırtına...
fırtına olmasa hangi liman sahip olur bir serüvenciye.
ve liman olmasa, fırtına nasıl kurtarabilir öfkesinden sevdiğini.

yeni hayaller üretmek için başladım bir yelkenliye
aylardan sonra ve yürekte bin bir kesikle.
şimdi ise yok koca bir okyanustan başka etrafımda
gözlerim patlayacak bir fırtınada, haritamda olası limanlar
sapladım tırnaklarımı küreklere,
umutsuz bir vaka gibi dururken sedyede.