Ağır Vaziyet Şiiri - Sedat Kocabey

Doğuştan kötüymüş bahtım kaderim,
Bu yüzden çektiğim onca eziyet.
Kimden ne gelirse buyur ederim,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.

Vicdan mahkemesi ipimi kesti,
Hep soğuk rüzgârlar üstüme esti,
Küçük bir taş ile kırıldı testi,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.

Atmadan yükümü tarttım daramı,
Dünya ile küstüm açtım aramı,
Kendim sarıyorum kendi yaramı,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.

Bitmedi bitmezde kaygım endişem,
Ne huzurum kaldı ne yüzde neşem,
Tellerle örülmüş sanki dört köşem,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.

Baharı umarken uğradım güze,
Ne yokuşlar çıktım inmedim düze,
Sukut ediyorum şimdi her söze,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.

Hüzünle kardeşim ecelle dostum,
Soğuk taş üstüne serilse postum,
Ne kalpte intizar ne dilde kastım,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.