Ağır sevdalar Şiiri - Murat Pirbudak

ağırdır bazı sevdalar yürekte taşıyamazsın
zordur bazı ayrılıklar bir türlü alışamazsın
her son bir başlangıç olur bazen
başlangıcı bulamazsın
ölür bazen sevgili yüreğinde durduramazsın
işte ölüyorsun her seferinde yüreğimde böyle
sonra yine diriliyorsun
senin yüreğimde öldüğün her an
ben sana ölüyorum
ve senin için bir daha yaşamaya koyuluyorum
bir son olurdu içimde sevdanın şakağına namlu dayandığında
ve kursunlara gelirdi her damla aşk..
kursun işlemez gibiydin içimde
son akşamıda geçirdim dün seninle,
bendeki tüm senliği
kalkan son vapura verdim dün sonra
bir daha dönmeyecek gibi kalktı vapur limandan
demirlerini yüreğimden söküp alarak
sabahın ilk ışıklarında martılar karşılamıştır seni şimdi
yanına yolluk olarak aşkımızın kırıntılarını vermiştim
şimdi martılara yem olarak atıyorsundur
martılar havada kaptıklarıyla yetinir
geri kalanınıda balıklarla paylaşır belki....
şimdi sensiz bu şehir hüsran dolu
ve yüreğim vatanında bayraklar yarıya kadar indi
yastadır yürek vatanım
öyle ulaşılmaz bir şeydin ki yürek vatanımda
ve öyle yaşanılmazdınki
doya doya yaşayamadım seni
bilirsin çok sevmiştim seni
gözlerimi yollarına dökemedim gidişinde
ve yollarına gözlerimden iki damla yaş dökemedim
bende bitişinde
bitmeyecek gibiydin sen yüreğimde
yüreğimde yaşayamadan bitiremedim seni
ve şimdi halka mal olmuş bir aşk yaşıyorum yüreğimde
destansı bir şekilde
çünkü sen olağanüstüydün bende
yokluğun en az varlığın kadar kutsaldı
hava gibi su gibi ekmek gibi değil
onlardan daha fazla ihtiyaçsın sen bana
şimdi sen olmadan soluk alamıyorum
kana kana su içemiyor; karnımı doyuramıyorum
bana bir gülüşün en berrak su
tek bir kelimen en lezzetli yemekti bana
şimdi mahrum bıraktın beni senden
ve sen seni alarak gittin buralardan beni yaslarda bırakarak
kulağıma fısıldadığın aşk sözcüklerini
bir kutunun içine saklayarak
beni benden kopararak gittin bu şehirden acımasızca