Geçenlerde, bir hafta boyunca yatıda misafirimiz vardı. Misafir deyip geçmeyin, öyle bildiğiniz misafirlerden değildi. Zor memnun olan, ev halkını ayağında döndüren, nazlı, müşkülpesent ama çok sevdiğimiz biri. Sizin anlayacağınız ağır bir misafir.
Bir hafta boyunca, ayağında döndüm durdum. Yalnız ben mi? Eşim de benimle beraber koşuşturup durdu. Ama iyi oldu ona. Misafir geldiğinde, hiç kalkmazdı yerinden. Sanki misafirle yarış edermiş gibi, misafirle birlikte kendine de hizmet ettirirdi. Bu ağır misafir Hanya’yı Konya’yı gösterdi eşime. Kendisine bir güzel hizmet ettirdi. Böylece eşim anlamış oldu, misafire nasıl hizmet edilirmiş. Bir akşam bile, “ Kâmuran! Benim yeşil çayımı yap.” diyemedi. Ohhh! ......” Deli deliyi görünce, sopasını bırakırmış.” Derler ya, aynen öyle işte.
Kısacası, bu ağır misafiri ağırlayacağız diye karı koca at gibi koştuk bir hafta boyunca. Bir de ilk kez yatıya gelmişti bize. Akşam veya gündüz gelip gece döndüğü çok oldu da, böylesi ilk kez oluyor. O nedenle ne yedirip ne içireceğimizi şaşırdık. İnanın cumhurbaşkanı evimize gelseydi, bu ilgiyi hayatta göremezdi. Çok sevindik geldiğine ama, açıkçası eşim de ben de çok yorulduk.
Yok şu yemeği sever onu yapayım, yok şu çorbayı sever onu pişireyim diye; günümün en güzel zamanlarını mutfakta geçirdim. İzleyeceğimiz tv kanalını bile, misafirimizin zevkine göre seçtik. Zaten kumanda onda. Dakika başı zırt- pırt kanal değiştiriyor. Onun sevdiği şarkıları ve şarkıcıları izledik bir hafta. Sayesinde, haftanın liste başı olan parçalarından haberdar olduk, yeni sanatçılar keşfettik. Mübarek o, hepsini biliyor. Sevdiği şarkı başlayınca, tepinip duruyor, salonda dört dönüyor onsekizlik delikanlı gibi. Bu yaşta, müziğe bu kadar ilgi duyması, doğrusu çok şaşırtıcı.Ne müzik meraklısı bir insan.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
