Ağır İşçilik Şiiri - Fatih Altınay

Ağır işçilik senin özlemini taşımak
Üşenmeden, bıkmadan ve sabırla
Üzerime de pek bir yakışıyor ki sorma
Alın teriyle yoğuruluyor bu sevda

Her nereye gitsem adındır peşimden gelen
Ya da adındır acımadan peşinden sürükleyen
Akılsız başın cezası değilki bu
Olsa olsa kalbe vefasıdır ayakların

Her yanımı sarıyor özlemin, aklımı yitiriyorum
Telvelere inanıyor, her sözde bir umut arıyorum
Akşam olunca dinginleşiyorum ayaklarımın kara sularında
Yüzleşiyorum özleminle gecenin en koyu karanlığında

Yeni gün sevinciyle uyanıyorum sonra hayata
Deli gömleğimi giyip sokaklara çıkıyorum
Aklımın sevgine ayaklanışı, kaçıp gitmesi beynimden
Ruhsuz bir beden kaldı geriye hasretinden