Kimseyle aynı dili konuşamıyorum sanki
Dilimden dökülenleri de kimse sahiplenmiyor ki
Acaba ağır işçiyim diye mi hafif insanlara denk geliyorum...?
Galiba hep kötü insanlarla tartılıyorum.
Kendimi unutalı çok oldu
Ne zaman birini sevsem, benden önce kendini yordu
Tarifsiz kederler çekmediğim için kınıyorlar beni
Oysa bu uğurda ne çok gemiler yakmışım, kimse görmedi
Aşk denince aklıma dipsiz ummanlar getirdim her zaman
Halbuki aşkı acı ile karıştıranlardı kara bulutları tepeme yığan
Kalp sırılsıklam olmaya da razı oldu
Lakin kimseyle aynı dili konuşamadığı için
Kimi sevse yüreği hep fırtınayla karışık yağmurlu....
Kavruk cümlelerden nasibini almış şiirler yazılıyorsa;
Eylüldür mevsim.
Şakası olmaz.
Yaprağı hazel’e,
Sevdayı ezel’e çevirir.
Kayıt Tarihi : 3.10.2015 10:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS
