Ağır geliyor zaman Şiiri - Oktay Çekal

Ağır geliyor zaman…

Bulanık beyazdı, kirliydi,
Gözlerimin gördüğü uzaklar…
Ruhumu kapladı bir an
Karabulutun rehaveti boğdu san ki;
Boğuldu soluğum durmuş gibi
Son nabızlarımda kesiliyor.
Kanıyorum damarlarımda çekiliyor hayatım,
Sessizce adımlarında…
Gökyüzü küskündü mavide soldu
Özgürlük boşluğa düştü bir an,
Savurgan rüzgârlar incitti,
Duygumun sıcak dokunuşunu hunharca…
Bakışlarımı çeken heyelan yamaçlardan,
Kayan sevgim düşüyor.
Ben düşüyorum tenimin en uçurum zirvesinden,
Yalnızlığımın kıyılarına,
Paramparça olmuş ruhum hayata dağılıyor,
Umutsuz dokunuşlarında…
Sevgimi söküyorum yüreğimden,
Hayatı söndürüyorum bir mum gibi
Yarasa soluğu alıyor gecenin karanlık yüzü,
Baş aşağı gölgelerde…
Caddelerde susmuş ayak izleri,
Kaçamak karanlık sarıyor köşeleri,
Bir hesaplaşmanın en zemheri soğuğu,
Dokunuyor buz terleri atıyor ten,
Dört mevsimin en hızlı adımlarını taşıyor potin,
Ağır geliyor zaman, çabuk geçiyor…

Oktay ÇEKAL
26.12.2012-23.00