dil damağa dargın ise,
söz dimağa ağır gelir.
ağır geldi bu sefer,
ilk defa zedelendim.
silkinsem zılgıt dökülür,
ağız çeperinden üstüme gelen.
sevmişim seni en harbisinden,
teğet geçti birçoğu dediklerinin,
değenler de yetti ama,
ses çıkardı gönlümün bam telinden.
Hele hele “ben seni hiç sevmedim”
cümlesi ki,
nefretin yedi başlı ejderhasını,
uyandırdı yerinden.
şimdi sükun bir dinginlikle seni düşünüyorum.
bileydim bugün hiç gelmezdim.
hatta o ilk gün bu çizgiyi çeker,
o muhteşem zerafetini bile,iplemezdim.
oysa ben sana lügatlar arıyordum,
daha düne kadar,
dünyanın hiç keşfedilmemiş ülkesinin dilinde,
seni seviyorum demek isterdim.
sel götürdü bu aşkı,en sonki sağanakta,
boğuldu sevda köşkü,gönlümdeki ırmakta.
ne bileydim,yalan süslediğini,
pembelerin burcunda.
nerden bilebilirdim,yılan beslediğini,
ağzının sarnıcında,
21.07.2008
Ömer TemelKayıt Tarihi : 21.7.2008 22:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

boğuldu sevda köşkü,gönlümdeki ırmakta.
ne bileydim,yalan süslediğini,
pembelerin burcunda.
nerden bilebilirdim,yılan beslediğini,
ağzının sarnıcında,
Kaleminiz daim olsun Saygılar....
TÜM YORUMLAR (1)