Ağır Cezalar Kesesim Var

Güzel olan birşeyleri
şiddetle yok edesim,
çok ağır sövesim var..
canımı sıkanlara ölesiye vurasım
tüküre tüküre,
avazım çıktığınca,
gırtlağım yırtılırcasına,
nefret dolu,
can yakarcasına,
bağırasım var..
Tanımadığım birine,
hiç görmediğim,
bilmediğim,
değer vermediğim,
her hangi birine,
cansız bir cisme vururmuşcasına,
pervasız,
umursamazca,
acımasızca,
yumruğumda kemik kırıklarını hissedene kadar,
vurasım var..
Ağır cezalar kesesim var onlara..
Merhametsizce..
Yaptığı en ufak hatadan ötürü,
hayatından bile pişman edercesine,
yorgunluktan ağır düşünceye kadar,
acı(t) madan
acı verdiresim var..
Belki hasta olan benim?
Belkide hasta ruhluyum ben?
Kime ne be?
Yıllardır içimde biriktirdiğim merhamet ve hoşgörüye
bir kibrit çakıp
oluk oluk
alev alev
közleri dahi yok olana dek
birilerini yakasım var..
Bir zamanlar bana eziyet edip gülenler var ya!
işte onlar!
korkunç kötülükler yapıp
yüzleri düştüğünde
moralleri parçalandığında,
hasta bir köpek gibi acizleştiğinde,
yüzleri artık sırıtmazken,
sesleri artık gülmezken,
o bir zamanlar kıkırdayıp,
şimdi sus pus olmuş olanlar var ya!
Karşılarına geçip
gırtlaklarım parçalanana dek
çehrem şeytanı dahi korkutacak bir hale gelene,
kendimde bile takat bulamayıncaya dek,
kahkahalarla gülesim var...

Mehmet Recep ÖZDEMİR