Ağır Ceza Hakimi Şiiri - Tunahan Ermihan

Bir ay doğmakta
Bilinmeyenlerin nöbetindeyken ben
Ve yıldızların firarda olduğu
Yalnızlıkların soğuk gecesinde

Artık heyecanlanmıyor yüreğim
Ne o güzelim dolunaydan
Ne de o genzimi yakan soğuktan
Taş mı oldu yüreğim yoksa aşk mı öldü

Ben kaybetmeye alışkınım galiba
Giden dolunayların ardından
Hep bakıp el sallamaya
Müebbet yemiş masum mahkumlar misali

Beni kimse yargılamadı oysa
İşlediğim tek suç aşka sevdalı olmaktı
Ama hiç anlamamıştım
Aşkın kendisinin bir ağır ceza hakimi olduğunu