* Ağır Bir Romandı Hikayemiz

AĞIR BİR ROMANDI HİKAYEMİZ
Mor salkımlı ev küsünce, aşkın şehla şehrine
Bizimde hissemiz kalmadı bu ağır romanda
Birer figürandık sadece yolunu şaşırmış
tesadüfen rastlaşan iki yalnız kalp,
İki gönlü kırık hece
Ben kendimden firar edip durdum geceler boyu
Sen aşkımızın üstüne uzayan gölgelere diktin gözünü
Alacağım yoktu nasıl olsa, bir nebze bile akşamın sürurundan
Geçip gittik öylece ağır ağır romandan,
gözlerin bile değemedi gözlerime
Eylüldü, günlerden pazar
Okunmamışken daha hikayemiz
benim payıma sevdanın karası düştü
senin saçlarına serin gölgeler üşüştü

ağır bir romandık seninle
kimsenin başlasa da bitiremediği
Görmedin mi ?
Bir masanın üstünde kalakaldı yudumladığımız son kahveler gibi
içimize oturmuş, söylenmemiş yüzlerce sözcük
Şimdi çok geç artık ,Neredeyse elini eteğini çekiyor bu şehirden yaz
kapatacak panjurlarını mor salkımlı ev
yeşiller, maviler, hayaller, düşler
turnaların kanatlarında gittiler birer birer
Bir sazın kursağında kaldı kırık notalı hevesimiz
Yarım yamalak söylediğimiz sevda türküleri
gonca bir gül çekti hep kahrımızı kanaya kanaya
Bir de mor salkımlı ev
Topladı duvarımızdan pılısını pırtısını alaca vakitli guguklu saat
çekti gitti ardına bakmadan rıhtımdan aşk gemisi,
sen sanıyor musun ki hala
saati işliyor bileğinde akşam sefalarının
sen gidince, ben bitince, sefası da bitti akşamlarımın
Gölgeler serildi verandaya boylu boyuna
Şimdi ayak izlerimiz siliniyor şehrin sarı sayfalarından
Alacağımız yok bu alaca akşamın seyrinden, ne senin ne benim
hatta yıldız borçluyuz öksüz bıraktığımız gökyüzüne
gökyüzünün Yıldızlarını biz söndürdük birer birer
Öyle bir alacakaranlık serildi ki mor salkımlı evin üzerine
Benim payıma gecenin körü düştü
Senin saçlarına derin gölgeler
Hissemiz kalmadı sevdiceğim bu ağır romandan
Yüreğimize de ruhumuza da ızdırap oldu bu aşk
Bize kalan yetim hıçkırık,
dokunmadan elimiz elimize tükettik ömrümüzü
okunmadan yarım kalan ağır kalan bir romandı ne yazık bizim hikayemiz
FATMA DOĞAN 1.08.2025/BALIKESİR