Ağır ağır Şiiri - Tanju Çubukçu

ağır ağır gün doğuyor ellerime
denizlerin açıklarından misafir...
bir dünya telaş birazdan,
ağlayan gülen, bağıran çağıran,
bitmeyen kavgalar...
perdeleri çekip yalnızlığımda,
dost olduğum karanlığın
birazdan tutup ellerinden,
sokağa çıkasım var.
artık çok dar odalar.
odamın darlığı özlemimden.
büyüyorum özledikçe seni,
kocaman adam oluyorum...
öyle büyüyorum ki;
sığmıyorum yere göğe.
ben büyüdükçe sen büyüyorsun,
dışımda yer kalmıyor sana.
içimde büyüyor o zaman da hasretin,
içimde bana yer kalmıyor,
ne sığacak ne kaçacak...
ama yokluğun da az değil ha,
şu kadar bu kadar değil,
neredeyse çıldırtacak kadar.
çıldırmak da ne,
şimdi kim kalkacakta çıldırtacak,
neyse boş ver otur diyorum,
özler özler bir ara akıllanırsın...