Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Benim sevdâm, sevdiğimin sevdâsı olduğu kadar benimdir,
Ve yüreğim, benim olduğu kadar, sevdiğimindir.
Bir ilkbahar sabahında, gelin gibi giyinmiş bir kiraz ağacında da,
Bir güz rüzgârında savrulan bakır renkli yapraklarda da sevdiğimi bulurum..
Ben.sevdim mi, hep sevdiğimle ve sevgisiyle dolu olurum.
Benim yorgun başım,yalnız sevdiğimin omzunda dinlenir
Ve bence en güzel şarkılar,sevgilinin sesinden dinlenir.
tek kelimeyle mükemmel.ayakta alkışlıyorum.yüreğinize sağlık
Mutluluğu dolu dolu yaşarım da her sevdâda,
Yine de biraz hüzün olsun isterim içinde, tat katsın diye;
Bir deniz kıyısında oturur, bir sigara yakarım
Ve denizin engin mavisinde değil, yosun tutmuş kayalarda ararım hüznü,
Akşamın renkleri vurunca,o kayalarda sevdiğimi görürüm,gözlerim nemlenir;
Benim sevdâlarım
Hüznün kısık ateşinde demlenir...
HÜZNÜ KISIK ATEŞTE DEMLEMEK MÜKEMMELSİNİZ HOCAM :)
BAŞARILARINIZIN DEVAMINI DİLİYORUM.
Ermiş bir sevdalı yüreğin yaşanmışları. Köpüklü kahve, demini almış çay, yıllanmış şaraf gibi şiiriniz Üstat. Tam puan. Saygılarımla.
Ağdalı sevdaları anlatan ağdalı bir şiirdi.Ne mutlu böyle bir aşkı yaşayıpta kadayıf tepsisinde muhteşem ağdası anlatımıyla şiir yazıp önümüze koyana. Ağdalı teşekkürlerimle ve tebriklerimle...D.E.
Uzun zaman oldu sayfanızı ziyaret etmeyeli. İyi ki bu gece uğramışım yüreğinize. Müthiş bir şiir ziyafetiyle ağırlandım, teşekkür ederim Ünal ağabeyim...:)
Sevgi ve saygı ile...
Benim sevdâm, sevdiğimin sevdâsı olduğu kadar benimdir,
Ve yüreğim, benim olduğu kadar, sevdiğimindir.
Favorı sözler sayfalara başlıklarda yazılabılır güzelıkte çok begedım tümü ile güzeldi gönlünüze sağlık sevgilerr
AĞDALI SEVDA... LEZZETİ ŞİİRE BİLE YANSIMIŞ... KUTLARIM...H.CİHAN
Benim sevdâlarım
Hüznün kısık ateşinde demlenir...
Şiirinizin bu bölümü çok etkileyici..
Sevgi sel olmuş,sevda sözcükleriniz bahar gibi açmış...
Sevdayı anlatabilmek kolay değil hele ağdalısını...
Güzel mısraların bitimsizliği dileklerimle...Lamia CANAY...
EFENDİM SÖYLEYECEK BİR SÖZ BULAMIYORUM.TEK SÖYLEYEBİLECEĞİM MÜKEMMEL.....
SAYGILARIMI SUNUYORUM YÜREĞİNİZE KALEMİNİZE....
SAYGILARIMLA...
Ayrık yazıyorsunuz ve etkiliyorsunuz okurlarınızı..
Bu çalışma da onlardan birisi.
Kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 118 tane yorum bulunmakta