Dâr'a Asmen derler benim neslime
Yüzüm sürem topağına, köküne
Oğul veren dalına sürgününe
Hasretlere kırdı ol derun-u yar beni
Bir derdime binbir derman bilmezim.
Kökümden toprağımdan ikrar dönmezim
Muhannete el açıp boyun eğmezim
Cihan'ı beşere kattı yar beni.
Gönül dergahı her yolcuya han olmaz
Sofra deyi kurulan, şerbet, bal değil.
İkrarsız laine kilidin açan
Soysuzun eyninden düşen çul değil.
Gönülgahın ol çilekeş kuluyum
Dolu kaptan boş olana dolanım.
Şer aleme doğdum; nerden kaçarım.
Kozan yücesinde yakar yar beni
Şol illerin zırhı, zindan can kafesîne.
Yardan ırak geçer ömrü nefes neyin nesine.
Yıkmış bendin, akar gider bir ummanın sesine
Çağlayan yüreğe dolan yar benim.
05.11.201/ 04:35
Kayıt Tarihi : 7.11.2019 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kozan kalesinin muhteşem tarihi dokusunu gözlemlerken, düşüncelerimde yer eden şiir çalışmamdır.
TÜM YORUMLAR (1)