Agbimin yüzüncü gününe Şiiri - Ömer Tural

AGBİMİN 100'ÜNCÜ GÜNÜNE

Hava yine bulanık,lapa lapa kar yağıyor
Buğulu camlardan bakıyorum,
Her şey eskiden olduğu gibi,
ama sen yoksun.
Geçiyor sesizce zaman.
Baharda çiçekler açıyor,
Arılar sensiz uçuyor.
Bütün güzeliklerde bir eksiklik var.
Karşı inşattan kiremit sesi duyuyorum,
Yine aklıma geliyorsun,
İçim burkuluyor.
Biliyorum sen yoksun.

Uzun boylu birisini arkadan görsem
Ensesinde ak düşmüş saçları
Sen sanıyorum,kendime gelene kadar.
Bir derin rüyadan uyanıyorum
Düşünüyorumki sen yoksun.
Özlem duyduklarıma parmak hesabı yapardım.
Şimdi bu sayının ne sonu,ne umudu yok
Parmaklarım boşta klaıyor
Biliyorum bundan sonra sen yoksun.
Hayta bağlıydın,daha çok hayalerin vardı,
Umutların vardı,içinde sevgi.
Aniden gidiş buda nerden çıktı.
63 Yıl çok değildiki
Zaman geldi geçti
Geriye hatıraların kaldı.
Duvarda bize bakan fotğrafın
Anamın oğlu.Usta torunu,
Ustanın oğlu Usta Kasım TURAL
Ablalarımın kardeşi.
Ya ben şimdi yalnız kaldım,
Agbi sen yoksun.
Son zamanlarda,
Benden her şey geçti gardaşım derdin
Ölümü sana yakıştıramamıtım hani
Anlamamak istememiştim seni
Şimdi ise ah keşkeli bir gönlüm
Dua dolu bir yüreğim var.
Ne kadar özlesekte ağbi sen yoksun.

Ömer TURAL - 20-2 - 2015