Zevk-ı gamun ki sîne-i bî-kîneden kaçar
Bir şûhdur ki ‘âşık-ı dîrîneden kaçar
Hurşîd-i câm-ı bâde ile hem-nişîn olan
Tâ haşr sâye-i şeb-i âzîneden kaçar
Hûn-rîz-i nâvek-i müjesi tâ o denlü kim
Ger görse ‘aksini nefs-i âyîneden kaçar
Her dâg dilde bir kadeh-i pür-şarâbdur
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta