Âgâz-ı Gazeliyyât 107 Şiiri - Agah

Hemîşe tâ ki gönül dâgdâr-ı hasretdür
Dü-çeşm-i eşk-feşân cûybâr-ı hasretdür
‘İzâr-ı yârda seyr eyle hatt-ı müşgînin
Ki cûş-ı sebze vü evvel bahâr-ı hasretdür
Ne mümkün ey yüzi gül seyr-i gülsitân sensüz
Ki sâye-i müje çeşmümde hâr-ı hasretdür
Meger ki ni‘met-i vasl ola çâreger yoksa
Gönül kıyâmete dek şermsâr-ı hasretdür
Miyân-ı ehl-i mahabbetde hâmeden Âgâh
Bu şi‘r-i derd-fezâ yâdigâr-ı hasretdür