Ağartınca Yıllar Yaşını

Ağartınca yıllar yaşını
Dökülür bir bir
Sarı sarı umutlar
Dalından
Ruhunda ıslık çalar hazan
Kara karadır göğün
Yağmur yüklüdür bulutlar;
Gözlerinde yalnız
Gözbebeklerin
Yaşının doruğundan bakarken
Yokuştaki hayatına
Yağar pişmanlıklar üstüne
Çisil çisil
Gönlünde ağırladığınca
Yalnızlığınsa
Ebemkuşağı tonunda
Kandırıldığınca

Kalmaz bu kadarla
Birde aklına
Hatıraların
Dört mevsimi düşer
Dolar gözün usulca
Tüm ışıkların söner
İçinde yanar
Alev alev hüzün
Burkulmuşluk
Yanıbaşına diz çöker
Nefesin toprak kokar
Dağılır hayatın cıvıltıları
Payına sükut düşer
İçinde şimşekler çakar
Yıldırımlar düşer
Bu mevsim
Karakış
Dostum karakış!
Üzer

Alır birer birer
Düşen yaprakları baksana
Yur yıkar götürür
Toprak kar atar üstüne
İçini yaksada
Kardelenler bir köşede
Güz güz baksada
Alış dostum
Alış!
Bu nur yüzlü karakış
Gelir gezer
Hayatın tüm bahçelerini
Toplar gazellerini
Her hazan
Her kış...