Ağarıyorken Yağmur Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
inceden süzülüyorum zifir zifir
her yanım iğne çıbanı doluyken
iyi değilim biliyorum(sunuz)
cennet yokuşunda seğirtiyorum
bir ileri gerileri mi
aldanıyorum

büyüdüğüme yanıyorum
içi içeyim ateşle
durup dururken dağlanıyorsam
çoğalan tenhalığımdandır
sayıyorum

bu baskı ah bu baskı ki
el ayak çalmamı istiyor Tanrılardan
siz dahil
bir kuşun titreyişinde arıyorsunuz masumiyeti
ölüm geldiğinde
kalkamazsınız oysa ayağa

şiire tutarsınız şemsiyenizi
sevmezsiniz
(biz bilirdik inceden gülerdiniz)
akşamlara dökerken nefesinizi

hastalıklı sesiyle iyi niyetin
sendelersiniz
durup dururken üstelikte
-bana bir çağlayan uzatır mısınız helalinden
diyebilseydiniz
çözülebilseydi diliniz
gülebilirdik(diniz)

karıştırmayalım ölümü isterseniz
tutamıyorsak kelebeği
rengi solmaz
bilirsiniz
.
.
.

ağarıyorken yağmur
gidenlere dair uzaklardır sencilliğim
yüzümden inen ırmaklar kadar çocuk
d o k u n m a y ı n e s k i t i r s i n i z