Ağam, Nerden Aşar Yolu Yaylanın?

I

Bu akşam dadaşlar bar oynadı gözbebeklerimizde.
Bu akşam seni bir daha duyduk Erzurum şehri.
Bir daha doldurduk göğsümüze
Uzak hatıralar gibi.

Bu akşam kuvvet oldun dizlerimizde.
Bu akşam ışık oldun, renk oldun, ses oldun.
Bu akşam yeniden yarattın kalbimizi.
Yeniden kaderimiz yazıldı Kop Dağı'na,
Dumlu'ya, Göktepe'ye, Palandöken'e...
Yeniden asker olduk, top olduk, tüfenk olduk.
Yeniden bağrına döndük yayla gecelerinin.
Yeniden çekildik hudut boylarına bayrak gibi.
Dalgalandık. Namımız söylendi pervasız.
Yeniden sahibi olduk bu yurdun;
Atsız, arabasız.

II

Bir yayla gecesinde başladı ilk aşkımız,
Toprağın bağrında çatlayan tohumlar gibi.
Bir yayla gecesinde yüreklerimiz geldi avucumuza.
Bir yayla gecesinde gönül verdik, can verdik.
Bir yayla gecesinde sevdik, yaşadık ve unttuk
Nasibi.

Şimdi sen avuçlarımızdasın.
Nabzımız seni alkışlıyor durmadan.
Seni yaşıyoruz gecenin her saatinde,
Bir ömrü yaşar gibi.

III

Senin gözbebeklerinde yaylamın rengi vardır.
Senin gözlerinde yaylamın geceleri
Korkunç uçurumlar gibi karanlık ve derindir.
Korkunç uçurumlar gibi kendi kendine,
Bir türkü tutturmuşturPalandöken'den.
Bir türkü tutturmuştur; hasret kokar,
Kekik kokar, yayla kokar, yar kokar.
Akşam olur, gölgelenir kayalar.
Akşam olur, gözlerinin rengi vurur dağlara.
Akşam olur; ne yol kalır, ne iz kalır. ne geçit.