Ağaçtan İnsana Şiiri - İsmail Zorba

Ansızın eser ya rüzgâr
Sallanır bütün dallar
Selâm üzere selâm dokurlar
Titrer yapraklar kelebekler gibi
O daldan bu dala seyirir gölgeleri
Ardında damla damla birikir serinlik
Gözyaşlarında arındırır ağaçları
Topak topak olur toprağa değdiği budakları

Ansızın eser ya rüzgâr
Ardınca yağmur da yağar ya
Tabiat şenlenir ağaçların eşliğinde
İnsanlar ağaçlarda görür gözlerini
Ağaçlar gibi dimdik insanlar
Dalları, yaprakları söz olur serilir
İnsanlar gibi ağaçlar, ağaçlar gibi insanlar..
Gözyaşlarında arınır insan oğlu insan kızı
Topak topak olur avuçları toprağa değdiğinde
Yer, gök şahikasında insan durur, durulur.

Ansızın eser ya rüzgâr
Bütün bir kainat demlenir
Ve yağmur rahmettir, berekettir
Tabiata kalsa her dem huzurdur
İnsan bu!.. Irasa tabiattan
Rahmet sel olur, afet olur
Ağaç gibi insan kaybeder içindeki ağacı
Baş hep göğedir, ayaklar görünmez
Başlara ayak, ayaklara baş olmak düşer
Avuçlarında topak topak acının izleri kalır
İnsan bu ya, her hiķayesi aldanış üzeredir.
İsmail ZORBA