Bir sınıfın içinde onlarca çiçek.
Biri çıktı ve sordu.
Öğretmenim kağıt neden olur?
Kağıt yapması zor mudur?
Ağaçtan olur dedi öğretmen.
Cevap şaşırtıcıydı çocuk için.
Biz ağaçları kağıt olsun diye mi dikiyoruz?
Hayır doğayı temizlesinler diye dikiyoruz.
Peki neden bir yandan biz dikerken
Neden birileri kesiyor diktiğimiz fidanları.
Cevabı zor bir soru bu dedi öğretmen.
Çocuklar sustu, öğretmen konuştu.
Kullandığımız kağıtları biriktirirsek.
Birileri onları alır yeniden defter yapar.
Her insan üzerine düşen görevi yaparsa
Ağaçlar daha çok seneler yaşar.
Biz neden biriktirmiyoruz kağıtları?
Neden bizimde bir ormanımız kurtulmuyor?
Hangi göz bir ormanın yok oluşunu izlemek ister?
Hangi el kağıt için yeniden ağaç keser.?
Ertesi gün topladılar ne kadar kullanılmış kağıt varsa
Diğer okullara da haber yolladılar.
Bir haftada tonlarca kağıt toplandı.
Milyarlarca kesilmiş ağaç anısına.
Hey sen geleceğin büyüğü çocuk.
Hey sen doğayı kendinden çok seven insan.
Yaşadığın sürece ağaçları koru.
Çünkü ölen her ağaç bir insan demektir.
Kayıt Tarihi : 23.4.2003 23:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!